«ο γενναίος πεθαίνει μια φορά, ενώ ο δειλός κάθε μέρα».
Αναδημοσίευση από την ομηλία του Έλληνα πρωταθλητή του αλματος εις ύψος Κωνσταντίνου Μπανιώτη στο Διεθνές συνεδριο για το Αντιντόπιγκ που πραγματοποιηθηκε στην Θεσσαλονίκη στις 3/12/2016
Η ΕΝΔΕΔΕΙΓΜΕΝΗ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΤΟΥ ΝΤΟΠΙΝΚ ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΘΛΗΤΗ
ΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΓΝΩΡΙΖΕΙ Ο ΑΘΛΗΤΗΣ
Ευθύνες και Υποχρεώσεις του Αθλητή
Το Νομικό πλαίσιο
Λίστα Απαγορευμένων ουσιών της UADA
Στάση και Συμπεριφορά του Αθλητή
Το Περιβάλλον
Η Υποστήριξη
Η Διατροφή
Οι υποδομές εργασίας και ξεκούρασης
Η προσωπική ζωή του Αθλητή
ΤΑ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΑ ΒΗΜΑΤΑ ΠΟΥ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΑΚΟΛΟΥΘΗΣΕΙ Ο ΑΘΛΗΤΗΣ
Βλέπουμε λοιπόν το μέγεθος και την ουσία που εσωκλείνει ο αθλητισμός, που ξεπερνά την φυσική ρώμη και ένα εύρωστο κορμί, καθώς εξαπλώνεται στο νου και την ψυχή του ανθρώπου.
Από αυτή τη σκοπιά θα μπορούσαμε να πούμε ότι ο αθλητισμός, όπως θα έπρεπε να εφαρμόζεται και όχι όπως υλοποιείται σήμερα, είναι μια μάχη του φωτεινού έναντι του σκοτεινού κομματιού του ανθρώπου. Και το ντόπινγκ θα μπορούσαμε να το δούμε ως μια νίκη ή μια προσπάθεια επιβολής του σκοτεινού κομματιού.
Το χρήμα , η φήμη, η δόξα και η προσωπική ματαιοδοξία αποτελούν σίγουρα κίνητρα για έναν ανολοκλήρωτο άνθρωπο αθλητή να καταφύγει στη λειτουργία του ντόπινγκ. Όταν ταυτόχρονα εμπλέκονται στον αθλητισμό παγκόσμια συμφέροντα οικονομικά πολιτικά ίσως και εθνικά, τότε δημιουργείται ένα ακόμα δυσχερέστερο περιβάλλον για την ανάπτυξη του υγιούς καθαρού αθλητισμού.
Είναι λοιπόν αυτονόητο η παγκόσμια αθλητική κοινότητα να είχε την ανάγκη να δημιουργήσει ένα αυστηρό θεσμικό πλαίσιο καταπολέμησης αυτού του φαινομένου. Όντας αθλητής του κλασικού αθλητισμού και έχοντας προσωπική εμπειρία μπορώ να πω ότι η παγκόσμια ομοσπονδία στίβου έχει ίσως το πιο ολοκληρωμένο σύστημα αντιντόπινγκ το οποίο προσπαθεί συνεχώς να αναπτύσσει και να εξελίσσει. Και είναι λογικό διότι εκπροσωπεί, διαχειρίζεται και προστατεύει την πιο αρχέγονη μορφή αθλητισμού συνδέοντας το χθες με το σήμερα, τον κλασικό αθλητισμό, που γεννήθηκε στην Ελλάδα και μεταλαμπαδεύτηκε από εδώ σε ολόκληρο τον κόσμο.
Σίγουρα είναι, και θα πρεπε να είναι, αυστηρό αυτό το πλαίσιο αγγίζοντας σε μερικά σημεία, κατά την άποψη μου, πολύ κοντά τα ανθρώπινα δικαιώματα του αθλητή. Φανατιστείτε να δηλώνατε καθημερινά στον εργοδότη σας που βρίσκεστε, να ερχόταν αιφνιδιαστικά στο σπίτι σας, να έμπαινε μέσα, να ερχόταν μαζί σας στην τουαλέτα για να σας ελέγξει πχ. για αλκοόλ και στην περίπτωση που δεν σας έβρισκε εκεί να απολυόσασταν. Θα υπάρχουν ίσως κάποια άτομα που θα το ελάμβαναν ως παραβίαση της ιδιωτικής τους ζωής.
Είναι όμως απόφαση των αθλητών, ως ενήλικοι άνθρωποι, να συμμετέχουν σε αυτό το χώρο γνωρίζοντας και αποδεχόμενοι ποιες είναι οι απαιτήσεις και οι υποχρεώσεις τους. Και το σημαντικότερο, όταν δεν έχεις να κρύψεις κάτι και ξέρεις ότι συμπορεύεσαι με τους κανόνες σίγουρα μπορείς να δείξεις κατανόηση σε αυτό τον μηχανισμό, που είναι το πιο αποδοτικό μέτρο στη μάχη της καταπολέμησης του ντόπινγκ. Και στην ουσία σε προστατεύει και σε υπερασπίζεται στην πορεία σου στον καθαρό αθλητισμό.
Όλοι όσοι βρισκόμαστε σε αυτό το χώρο μετέχουμε στη μάχη κατά του ντόπινγκ. Και γι αυτό οι αθλητές οφείλουν να γνωρίζουν και να είναι συνεπείς στις ευθύνες και υποχρεώσεις που απορρέουν μέσα από το υφιστάμενο πλαίσιο κανόνων.
Η ΕΝΔΕΔΕΙΓΜΕΝΗ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΤΟΥ ΑΝΤΙΝΤΟΠΙΝΚ ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΘΛΗΤΗ
ΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΓΝΩΡΙΖΕΙ Ο ΑΘΛΗΤΗΣ
Ευθύνες και Υποχρεώσεις του Αθλητή
Ένας Αθλητής και κυρίως ένας αθλητής υψηλού αθλητισμού, οφείλει να είναι πολύ καλά ενημερωμένος σχετικά με το αντιντόπινγκ καθώς και με το ισχύον σχετικά νομικό πλαίσιο τόσο με το Ελληνικό, όσο και με το διεθνές όπως ο ισχύων Κώδικας της WADA, τους Κανόνες της IAΑF και της Ομοσπονδίας του, αλλά προπάντων τη Λίστα απαγορευμένων ουσιών της WADA, ώστε να γνωρίζει πολύ καλά ποιες ουσίες πρέπει να αποφεύγει. Οφείλει:
• Να παρακολουθεί ανελλιπώς τις ενημερώσεις της Ομοσπονδίας και κυρίως της WADA.
• Να μη παραλείπει ποτέ να ενημερώνει σε καθημερινή βάση το σύστημα ware about μέσω του συστήματος ADAMS
• Να δηλώνει πάντα τα σκευάσματα τα οποία χρησιμοποιεί στην αντίστοιχη φόρμα ελένχου, έστω κι αν τα έχει ξαναδηλώσει στο παρελθόν.
• Να μην αποφεύγει ποτέ τους ελέγχους του ΕΣΚΑΝ της WADA ή της IAΑF
• Να μη λείπει χωρίς λόγο από τις προπονήσεις.
• Να ενημερώνει αμέσως τον προπονητή του ή την Ομοσπονδία για οτιδήποτε ύποπτο υποπέσει στην αντίληψή του και κυρίως να μην είναι ευάλωτος ή εύπιστος σε οποιονδήποτε και με οποιαδήποτε ιδιότητα του συστήσει οποιαδήποτε φυτική ή φαρμακευτική ουσία, συνταγή ή συμπλήρωμα διατροφής εκτός από τον εξειδικευμένο γιατρό του.
• Να προσέχει τις παρέες του και τους ανθρώπους που συνεστιάζεται.
• Να έχει γύρω του ανθρώπους που τον αγαπάνε και τους εμπιστεύεται και μια καλή ομάδα υποστήριξης.
ΤΑ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΑ ΒΗΜΑΤΑ ΠΟΥ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΑΚΟΛΟΥΘΗΣΕΙ Ο ΑΘΛΗΤΗΣ ΥΨΗΛΟΥ ΑΘΛΗΤΙΣΜΟΥ
Οι κανόνες ορίζουν ότι ο αθλητής είναι υπεύθυνος ακόμα και για τα άτομα με τα οποία συναναστρέφεται όχι μόνο μέσα στον αθλητικό χώρο αλλά και στη ζωή του γενικότερα. Κανένας αθλητής δεν μπορεί να επικαλεστεί άγνοια ή αμέλεια. Βασικό καθήκον του είναι να κάνει τα πάντα ώστε καμιά απαγορευμένη ουσία να μην εισέλθει με οποιονδήποτε τρόπο μέσα στον οργανισμό του. Γι αυτό πρέπει να κάνει όλα τα βήματα που χρειάζονται ώστε να μην συμβεί αυτό.
Ένα μεγάλο θέμα είναι η χρήση συμπληρωμάτων διατροφής από τους αθλητές από οπού προκύπτουν πολλά περιστατικά ντόπινγκ, πολλές φορές χωρίς δόλο, λόγο επιμολύνσεων και παραχαράξεων των προϊόντων. Είναι αυτονόητο ότι πολλοί αθλητές καταφεύγουν στη χρήση τέτοιων σκευασμάτων κυρίως για να προασπίσουν την υγεία τους και το ενδεχόμενο τραυματισμού τους λόγω των εξαντλητικών απαιτήσεων της καθημερινότητας τους. Τα συμπληρώματα διατροφής δεν αυξάνουν την απόδοση. Αν το έκαναν θα ανήκαν στη λίστα των απαγορευμένων ουσιών.
Ο αθλητής είναι αποκλειστικά υπεύθυνος στο αν θα χρησιμοποιήσει οποιοδήποτε συμπλήρωμα προκειμένου να ανταποκριθεί με ασφάλεια στις σκληρές απαιτήσεις της προπόνησης που απαιτεί ο υγιής και κυρίως ο υψηλός αθλητισμός. Προπαντός σε καμία περίπτωση ο αθλητής δεν πρέπει να χρησιμοποιήσει οποιοδήποτε προϊόν για βελτίωση της επίδοσής του ή ως μάσκα απόκρυψης κάποιας άλλης βελτιωτικής της απόδοσης ουσίας.
Σε ποια εξακρίβωση, επιβεβαίωση και ποια βήματα πρέπει να ακολουθήσει ένας Αθλητής σε περίπτωση που χρειαστεί, να χρησιμοποιήσει οποιοδήποτε συμπλήρωμα;
Παρακάτω θα παραθέσω την πληθώρα συγκεκριμένων βημάτων που πρέπει να κάνει ένας διεθνής Αθλητής προκειμένου να είναι διασφαλισμένος και καθαρός και να μειώσει ή να εκμηδενίσει την πιθανότητα σφάλματος ή δόλου, ώστε κανείς να μην μπορεί να του επισυνάψει δόλο ή σφάλμα και να μπορεί να αποδείξει ότι δεν είναι ελέφαντας.
Πρώτα απ όλα θα πρέπει να επισκεφθεί έναν εξειδικευμένο γιατρό και θα ήταν ακόμα καλύτερο εάν αυτός ο γιατρός συνεργάζεται με το αθλητικό του σωματείο ή με την αθλητική του Ομοσπονδία. Οφείλει να ερευνήσει την αξιοπιστία του γιατρού και σε κάθε περίπτωση ο γιατρός να είναι μέλος του Ιατρικού Συλλόγου.
Καλό θα ήταν να το συζητήσει με τον προπονητή και την Ομοσπονδία του για περισσότερη ασφάλεια και να μην δράσει αυτοβούλως. Καταλαβαίνω ότι μπορεί οι αθλητές και οι προπονητές να έχουν διαβάσει αρκετά πάνω σε αυτό το θέμα άλλα σε καμία περίπτωση δεν είναι ειδικοί και δεν έχουν την απαραίτητη γνώση και εμπειρία να αναλάβουν μια τέτοια ευθύνη.
Οπότε αν ο εξειδικευμένος γιατρός προτείνει την χρήση κάποιου σκευάσματος, ο αθλητής πρέπει να εξακριβώσει αν το συγκεκριμένο προϊόν που του συστήνεται, είναι συμπλήρωμα διατροφής ή φαρμακευτικό προϊόν και αν είναι εγκεκριμένο από τον Οργανισμό Φαρμάκων και αν έχει άδεια κυκλοφορίας.
Στη συνέχεια θα πρέπει να ελέγξει εάν οι ουσίες που περιέχει αυτό το προϊόν, δεν ανήκουν στη λίστα απαγορευμένων ουσιών της WADA. Ένα απαραίτητο κομμάτι είναι να κάνει εκτενή, εμπεριστατωμένη, αναλυτική και σε βάθος ερευνα και στο διαδίκτυο για να διαπιστώσει αν:
• Το συγκεκριμένο είναι φυτικό ή ιατρικό προϊόν και αν είναι ευρέως γνωστό
• Από πότε βρίσκεται στην αγορά και αν παράγεται από γνωστή και πιστοποιημένη εταιρία και αν αυτή η εταιρία είναι πιστοποιημένη ότι χρησιμοποιεί τα πρωτόκολλα για καλή διαδικασία παραγωγής και διακίνησης ( GMP – GDP )
• Αν η συγκεκριμένη εταιρία είναι ευρέως γνωστή και θεωρείται ως αξιόπιστη.
• Αν η εταιρία το συνιστά για αθλητές και διαβεβαιώνει ότι δεν περιέχει καμία απαγορευμένη ουσία της λίστας απαγορευμένων ουσιών της WADA.
• Αν η συγκεκριμένη εταιρία δεν έχει καμία νομική καταδίκη ή νομική εμπλοκή σε περιστατικό ντόπινγκ στο παρελθόν
• αν υπάρχει οποιαδήποτε προειδοποίηση από κάποιον επίσημο φορέα ώστε να αποφεύγονται τα προϊόντα της εταιρίας
• Αν υπάρχουν επίσημες επιστημονικές έρευνες και αναφορές ελέγχου ανάλυσης για το προιόν οι οποίες να επιβεβαιώνουν τις ευεργετικές ιατρικές του δράσεις για τις οποίες συτήθηκε από τον γιατρό.
• Αν υπάρχει οτιδήποτε επιβαρυντικό σε βάθος χρόνου για το συγκεκριμένο προϊόν οπότε να μην θεωρείται ως μη ασφαλες προιον.
• Αν πρόκειται να το χρησιμοποιήσει έστω και περιστασιακά, σύμφωνα με τα παραπάνω, να διαπιστώσει αν ποτέ είχε κάποιος άλλος αθλητής οποιοδήποτε πρόβλημα με τους ελέγχους.
Ο αθλητής θα πρέπει να ερευνήσει εάν υπάρχει κάποια εξειδικευμένη ιατρική επιτροπή και κάποιος εξειδικευμένος γιατρός πιστοποιημένοι από την Ομοσπονδία ή το κράτος ώστε να έρθει σε επαφή.
Είναι γεγονός ότι δεν υπάρχει κάποιος επίσημος φορέας υποστηριζόμενος από την ομοσπονδία ή το κράτος ώστε να πληροφορεί και να συμβουλεύει τους αθλητές και να ελέγχει τα προϊόντα που αυτοί χρησιμοποιούν. Οπότε καλό είναι μαζί με τον προπονητή του να αναζητήσουν την πιθανότητα, ώστε να νιώθει πιο ασφαλής, να αναλύσει τα προϊόντα που του συνέστησε ο γιατρός σε ένα πιστοποιημένο από την WADA ή έστω σε ένα εγκεκρυμένο πανεπιστημιακό εργαστήριο για να εκμηδενίσει έτσι και την παραμικρή πιθανότητα, από τη στιγμή που η ομοσπονδία ή το κράτος δεν διαθέτουν κάποια εξειδικευμένη επιστημονική ή αντιντόπινγκ επιτροπή, ώστε να στείλει τα προϊόντα που σκοπεύει να χρησιμοποιήσει για έλεγχο.
Αλλά το οικονομικό κόστος ετησίως είναι απαγορευτικό για τις οικονομικές δυνατότητες ενός Αθλητή. Δεν είναι δουλειά του αθλητή να είναι ειδικός αλλά η ομοσπονδία ή το κράτος οφείλουν να επιληφθούν επί του θέματος.
Να ψάξει επίσης στη ελληνική αγορά για το συγκεκριμένο προϊόν που του συνέστησε ο γιατρός και να δει αν να είναι εγκεκριμένο από τον Επίσημο Οργανισμό Φαρμάκων της χώρας του, όπως π.χ. ο ΕΟΦ, και αν κυκλοφορεί επίσημα στην ελληνική αγορά, εφ όσον πρόκειται για Ελληνες αθλητές.
Σε καμιά περίπτωση δεν πρέπει να προμηθευτεί το προϊόν από το διαδίκτυο λόγω του απρόσωπου της συναλλαγής. Δεν μπορείς να γνωρίζεις με ποιον έρχεσαι σε επαφή.
Για κάθε ενδεχόμενο να ζητήσει γραπτός από την εταιρία και τον αντίστοιχο οργανισμό φαρμάκων., πληροφορίες, εγκρίσεις και πιστοποιήσεις γι αυτό το προϊόν και ο τρόπος αγοράς του να αποδεικνύεται με την παρουσία απόδειξης . Στις απαντήσεις τους να φαίνεται ξεκάθαρα πέραν οποιασδήποτε αμφιβολίας ότι αυτό το συγκεκριμένο προϊόν:
• Δεν περιέχει καμιά απαγορευμένη ουσία
• Συνίσταται για αθλητές
• Είναι εγκεκριμένο, πιστοποιημένο και με άδεια κυκλοφορίας η οποία ανανεώνεται μέχρι σήμερα
• Είναι απολύτως ασφαλές, ακίνδυνο και χωρίς καμιά παρενέργεια
Οπότε, μπορεί να εμπιστευτεί το συγκεκριμένο προϊόν αν το θεωρήσει ως ένα ασφαλές προϊόν, εφόσον μετά από πολύ εκτεταμένη έρευνα για το προϊόν αλλά και για την εταιρία, δεν βρέθηκε τίποτα επιβαρυντικό για το προϊόν παγκοσμίως. Επίσης να μην έχει αναφερθεί κάποια επιβαρυντική αναφορά,περιορισμός ή απαγόρευση για το συγκεκριμένο προϊόν.
Γι αυτούς τους λόγους και μετά από εκτεταμένη έρευνα θα ήταν πιο υπεύθυνο να προμηθευτεί το συγκεκριμένο προϊόν που του συνέστησε ο γιατρός του από επίσημο κατάστημα, φαρμακείο, και σε καμιά περίπτωση ένα παρόμοιο προϊόν ίδιας φύσεως.
Ο αθλητής οφείλει να κάνει ότι είναι ανθρωπίνως δυνατόν, να δράσει με την εσχάτη προφύλαξη και σύμφωνα με τους κανονισμούς της IAAF και της WADA.
Όπως καταλαβαίνετε η επιμέλεια και η σχολαστικότητα δεν πρέπει να σταματά στην ώρα της προπόνησης. Η υπηρέτηση του υγιούς και καθαρού αθλητισμού αποτελεί μια επίμονη ίσως και επίπονη διαδικασία. Οφείλεις να τηρείς πλήρως το κανονιστικό πλαίσιο που έχει δημιουργηθεί όσον άφορα τις ευθύνες και τις υποχρεώσεις ενός αθλητή.
Και αυτό γιατί η ορθή τήρηση αυτών των υποχρεώσεων σου δίνει τη δυνατότητα να απολαμβάνεις τα δικαιώματα που απορρέουν από αυτό το πλαίσιο για την προστασία και υπεράσπιση του αθλητή.
Δεν γνωρίζω τι άλλο μπορεί κάνει κάποιος για να διασφαλιστεί περισσότερο. Δεν είναι δουλειά του Αθλητή να είναι ειδικός αλλά αθλητής και να εκπροσωπεί με τιμή το άθλημα και τη χώρα του. Αυτό είναι δουλειά της επίσημης πολιτείας και τις Ομοσπονδίας που συνετό θα ήταν να συστήσουν μία επίσημη επιτροπή ειδικών που να συμβουλεύουν και να συστήνουν στους αθλητές τα ενδεδειγμένα και ασφαλή σ αυτούς προϊόντα προκειμένου να μπορούν να ανταποκριθούν με ασφάλεια στις σκληρές απαιτήσεις της προπόνησης που απαιτεί ο υγιής υψηλός αθλητισμός, ώστε να μην διακινδυνεύουν την υγεία τους ή κάποιο ενδεχόμενο τραυματισμό τους. Αυτό γίνεται άλλωστε σε όλες τις σοβαρές χώρες.
Η ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ ΜΟΥ ΕΜΠΕΙΡΙΑ
Για να σας παρουσιάσω τα δικαιώματα του αθλητή όπως προβλέπονται μέσα σε αυτό το πλαίσιο κανόνων, χρησιμοποιήςα και σας κοινώνησα στοιχεία από την προσωπική εμπειρία που είχα πριν λίγα χρόνια.
Εν κατακλείδι αυτό που κατάλαβα από την προσωπική μου εμπειρία, είναι ότι σε κάτι τέτοιες στιγμές είσαι μόνος. Εγώ ήμουν πολύ τυχερός διότι είχα δίπλα μου ανθρώπους που με στήριξαν και με σήκωσαν όταν εγώ είχα πραγματικά καταρρεύσει. Ήμουν πολύ τυχερός που είχα διπλά μου ανθρώπους που έκαναν όλη αυτή την απαιτητική και υψηλού επιπέδου νομική υποστήριξη της υπόθεσης μου και την έξω από το πλαίσιο φιλοσοφία και στρατηγική που ακολούθησαν και οδήγησαν στην δικαίωση μου. Σε αυτό το σημείο, το λιγότερο που μπορώ να κάνω είναι να ευχαριστήσω τον κ. Αθανάσιο Ζερμπίλη που στάθηκε δίπλα μου από την πρώτη στιγμή, με υπερασπίστηκε, πολέμησε για μένα και που τα κείμενα του οδήγησαν στην αποκατάσταση του δικαίου και της τιμής μου. Τον κ. Γρηγόρη Ιωαννίδη που με το παγκοσμίου κύρους νομικό του βάρος συντέλεσε αποφασιστικά και καταλυτικά στην δίκαιη επίλυση της υπόθεσης, ξαφνιάζοντας με , με την ανθρωπιά που συνάντησα σε αυτόν τον άνθρωπό που αποτελεί έναν από τους κορυφαίους δικηγόρους αθλητικού δικαίου στον κόσμο. Τον προπονητή μου κ. Γεώργιο Τσούγκο που ήταν δίπλα μου όλη εκείνη την περίοδο και περάσαμε μαζί αυτή την περιπέτεια. Τέλος τον πρόεδρο του ΣΕΓΑΣ κ. Κώστα Παναγόπουλό που δεν αμφισβήτησε ούτε μία στιγμή την αθωότητα μου, πήρε πρωτοβουλίες υπερασπιζόμενος τους διεθνείς κανόνες της IAAF και απέδειξε ότι ένας άνθρωπος αρκεί για να αλλάξει την μορφή, την φιλοσοφία και την πορεία μιας ομοσπονδίας και του αθλητισμού γενικότερα. Μόνος μου δεν υπήρχε περίπτωση να τα καταφέρω. Και πιστεύω ότι σε όποιο παιδί συμβεί κάτι αντίστοιχο δεν μπορεί να αντεπεξέλθει.
Γι αυτό είναι πιο επιτακτική η ανάγκη τώρα, με αφορμή αυτό το συνέδριο να κινητοποιηθούν δράσεις από την πολιτεία, τις ομοσπονδίες και εμάς τους αθλητές έτσι ώστε να δημιουργήσουμε ένα πραγματικό σύστημα που να καταπολεμάει το ντόπινγκ, να προστατεύει τους αθλητές, να τους εκπαιδεύει στον δρόμο του καθαρού αθλητισμού. Αυτό απαιτεί κόπο, μάχη και συστράτευση όλων μας που μας συνδέει η ίδια άξια, ο αθλητισμός.
Μια από τις τραγικότερες παραλείψεις της πολιτείας που παρολίγον να μας βάλει σε σημαντικούς κινδύνους, ήταν η μη εναρμόνιση της ελληνικής νομοθεσίας με αυτή της WADA όλα αυτά τα χρόνια. Η πρόσφατη εναρμόνιση της αποτελεί ένα πολύ θετικό βήμα για την καταπολέμηση του φαινομένου ντόπινγκ καθώς δημιουργείται ένα πολύ ευνοϊκό περιβάλλον ώστε να αναπτυχθούν υγιείς δράσεις προς αντίρροπη αυτού του φαινόμενου.
Πιστεύω ότι αρχίζουμε να φτάνουμε στο όριο των δραστικών και επιθετικών μέτρων που μπορούν να ληφθούν για την καταπολεμήση του ντόπινγκ. Όπως είπα αρχίζουμε να πλησιάζουμε πολύ τα ανθρώπινα και συνταγματικά κατοχυρωμένα δικαιώματα των αθλητών και σε καμιά περίπτωση δεν πρέπει να διαπεραστεί αυτή η γραμμή καθώς αυτόματα αναιρούμε την ανθρώπινη φύση και υπόσταση τους. Οι αθλητές είναι και πολίτες, αποτελούν ή θα πρεπε να αποτελούν υπόδειγμα πολίτη. Γι αυτό αντιμετωπίζονται και πρέπει να αντιμετωπίζονται ως ίσοι μεταξύ ίσων.
Σας ευχαριστώ
Ερμηνευτικές οπτικές του Συντάγματος
Υποκείμενα της αθλητικής έννομης τάξης είναι τόσο τα φυσικά πρόσωπα (αθλητές, διαιτητές, κριτές, προπονητές, διοικητικά στελέχη και παράγοντες) όσο και τα νομικά πρόσωπα (αθλητικά σωματεία, ενώσεις, ομοσπονδίες, αθλητικές εταιρείας κλπ), που μετέχουν στο οργανωμένο ιεραρχικά δομημένο παγκόσμιο αθλητικό κίνημα.
Από την γραμματική ερμηνεία της διάταξης συνάγεται κατ’ αρχήν ότι ο αθλητισμός ως κοινωνική δραστηριότητα, αποτελεί ένα τομέα κοινωνικής δράσης έντονου κρατικού ενδιαφέροντος, ένεκα του οποίου επιβάλλεται η θεσμική προστασία, οικονομική στήριξη και ο κρατικός έλεγχος των αθλητών, των αθλητικών φορέων και γενικά όσων μετέχουν στην οργάνωση, διοίκηση και άσκηση της αθλητικής δραστηριότητας.
Με τον όρο προστασία θα πρέπει να νοηθεί η κάθε είδους κρατική ενέργεια, η οποία τείνει στην θεσμική κατοχύρωση, τη νομοθετική ρύθμιση, την εφαρμογή προγραμμάτων ανάπτυξης του αθλητισμού, κλπ.
Εφ’ όσον το κράτος υποχρεούται να προστατεύσει τον αθλητισμό ως θεσμό, είναι αυτονόητο ότι τούτο μπορεί να επιτευχθεί με νομοθετικές ρυθμίσεις, οι οποίες είτε ρυθμίζουν ειδικά τις σχέσεις που αναπτύσσονται στον αθλητισμό, είτε επιβάλλουν την υποχρέωση του κράτους για άλλου είδους θεσμική προστασία των φορέων και υποκειμένων του.
Επομένως, η χρήση του όρου «προστασία» θα μπορούσε κατ’ αρχήν να οδηγήσει πράγματι στην παραδοχή ενός κοινωνικού δικαιώματος για τον αθλητισμό, δηλαδή στην απαίτηση του πολίτη έναντι του κράτους να παρέμβει νομοθετικά, διοικητικά και οικονομικά,προκειμένου να διευκολύνει την πρόσβαση στην αθλητική δραστηριότητα, καθώς και την άσκησή της.
Εξυπακούεται ότι ένα τέτοιο κοινωνικό δικαίωμα έχει ως υποκείμενο όχι μόνο τον αθλητή ως φυσικό πρόσωπο, αλλά και τα νομικά ή φυσικά πρόσωπα που μετέχουν καθ’ οιονδήποτε τρόπο στην αθλητική δραστηριότητα.
Άλλωστε δεν πρέπει να μας διαφεύγει και το γεγονός ότι τα κοινωνικά και ατομικά δικαιώματα έχουν μεταξύ τους σχέση παραπληρωματική, η δε ικανοποίηση ενός κοινωνικού δικαιώματος παρέχει εφεξής στο υποκείμενό του και αξίωση έναντι του κράτους για αποχή από οποιοδήποτε ενέργεια αμφισβήτησης ή παραβίασης του «νομοθετικού ή κοινωνικού κεκτημένου», με το οποίο έχει ενεργοποιηθεί το συγκεκριμένο κοινωνικό δικαίωμα.
Επομένως, η νομοθετική προστασία του αθλητισμού ως αποτέλεσμα ικανοποίησης του κοινωνικού δικαιώματος αποτελεί συγχρόνως και όρο για την αναγνώριση της αθλητικής δραστηριότητας ως άσκηση ενός ατομικού δικαιώματος προστατευομένου επίσης από το Σύνταγμα.
Αυτή η υποχρέωση του κράτους για αποχή από παρεμβάσεις στην ελεύθερη άσκηση της αθλητικής δραστηριότητας και σεβασμό της ιδιωτικής αυτονομίας των αθλητικών φορέων στην οργάνωση και διοίκηση του αθλητισμού, υποδηλώνεται περαιτέρω και με την χρήση του όρου «ανωτάτη εποπτεία» την οποία το κράτος ασκεί επί του αθλητισμού.
Με την χρήση του όρου αυτού και όχι του συνήθους όρου «εποπτεία»3, υποδηλώνεται η υποχρέωση του κράτους για τον μέγιστο δυνατό σεβασμό της ελευθερίας και αυτονομίας των αθλητικών φορέων και των αθλητών, οσάκις αυτό παρεμβαίνει νομοθετικά ή διοικητικά για να υλοποιήσει την υποχρέωσή του για προστασία του αθλητισμού.
Παραμένει αναμφισβήτητο ότι η ελεύθερη άσκηση της αθλητικής δραστηριότητας αποτελεί ούτως ή άλλως ατομικό δικαίωμα, για μεν τον αθλητή ή τον αθλητικό παράγοντα, ως έκφραση του δικαιώματος που τους παρέχει Σύνταγμα για ελεύθερη ανάπτυξη της προσωπικότητάς τους,
Σε κάθε περίπτωση το ελληνικό Σύνταγμα αναγνωρίζει ως ατομικό καις κοινωνικό δικαίωμα του ατόμου (φυσικού ή νομικού) να συμμετέχει στην αθλητική δραστηριότητα, είτε ως αθλητής είτε ως διοικητικός παράγων, είτε ως αθλητική οργάνωση ή φορέας.
Άλλωστε το «δικαίωμα στον αθλητισμό» αναγνωρίζεται ρητά και στον Ολυμπιακό Χάρτη της Δ.Ο.Ε.4.
Και παρ’ ότι η ελληνική έννομη τάξη δεν περιλαμβάνει κάποιον μηχανισμό ενσωμάτωσης του Ολυμπιακού Χάρτη στο εσωτερικό δίκαιο, η κατά περίπτωση παραπομπή της ελληνικής έννομης τάξης σε διατάξεις του Ολυμπιακού Χάρτη ως δεσμευτικών για την έννομη τάξη κανόνων5 υποδηλώνει την κατ’ αρχήν συμβατότητα αυτής με τις αρχές της Δ.Ο.Ε., ιδιαίτερα δε με την θεμελιώδη της αρχή περί «δικαιώματος στον αθλητισμό».
Εάν όμως το δικαίωμα στον αθλητισμό, τόσο των αθλητών όσο και των αθλητικών οργανώσεων, προστατεύεται ούτως ή άλλως από τις παραπάνω γενικές διατάξεις, τόσο του Συντάγματος όσο και του Ολυμπιακού Χάρτη της Δ.Ο.Ε., μπορεί κανείς εύλογα να υποστηρίξει ότι η βασική αποστολή και πρακτική χρησιμότητα του Συντάγματος, δεν είναι η επανάληψη των άνω διατάξεων ούτε η επιβεβαίωση του αυτονόητου, αλλά έγκειται
πρωτίστως στην επιτυγχανόμενη μέσω αυτού αναγνώριση του αθλητισμού ως θεσμού, δηλαδή ως συστηματικά οργανωμένου συνόλου σχέσεων και δραστηριοτήτων με ιδιαίτερη αξία για την έννομη τάξη, το οποίο τίθεται κάτω από την προστασία (θεσμική, ρυθμιστική και οικονομική) και τον έλεγχο του κράτους.
Επομένως, ευκολότερα θα κατέληγε κανείς στο συμπέρασμα ότι αυτή ακριβώς η συνταγματική επιταγή, πέραν της οποιασδήποτε σχέσης της με κάποιο γενικό ή ειδικό δικαίωμα στον αθλητισμό, αποτελεί πρωτίστως το θεσμικό βάθρο που δικαιολογεί τον περιορισμό στην άσκηση άλλων δικαιωμάτων μεταξύ των οποίων και του ίδιου του δικαιώματος για ελεύθερη ανάπτυξη της ατομικής δραστηριότητας χάριν του αθλητισμού ως θεσμού.
Με αυτή την έννοια μπορεί να περιορισθεί και το ίδιο το δικαίωμα στον αθλητισμό, οσάκις κρίνεται απαραίτητη η νομοθετική ή κανονιστική παρέμβαση του κράτους ή της διοίκησης για την προστασία, προαγωγή, ανάπτυξη, εποπτεία, οικονομική ενίσχυση και έλεγχο του αθλητισμού ως θεσμού.
Κατά την ίδια έννοια μπορεί να θεωρηθεί ως συνταγματικά επιτρεπτός και ο περιορισμός της γενικά αναγνωριζόμενης ιδιωτικής αυτονομίας των αθλητικών φορέων και οργανώσεων, η οποία συχνά λαμβάνει και υπερεθνικές διαστάσεις λόγω της παγκόσμιας δομής και οργάνωσης του αθλητικού κινήματος.
Είναι προφανές ότι ο περιορισμός οποιουδήποτε συνταγματικά προστατευόμενου δικαιώματος καθώς και της εν γένει ιδιωτικής αυτονομίας των αθλητικών φορέων και οργανώσεων για λόγους δημοσίου συμφέροντος, σχετιζόμενους με τον αθλητισμό ως συνταγματικά προστατευομένου θεσμού, υπάγεται σε όλους τους γνωστούς κανόνες και κριτήρια με βάση τους οποίους συνάγεται το αναγκαίο και πρόσφορο για την έννομη τάξη μέτρο περιορισμού του δικαιώματος (αρχή της αναλογικότητας).
